شکست حصر آبادان
به فرمان امام خمینی (ره)، رزمندگان
دلیر اسلام، در عملیاتی سریع و هماهنگ علیه مواضع ارتش اشغالگر عراق، موفق
به شکستن حلقه محاصره شهر آبادان شدند. این شهر از ابتدای جنگ تحمیلی به
مدت حدود یک سال، در محاصره نیروهای نظامی عراق بود و به خاطر وجود
استحکامات متعدد دشمن، شکست محاصره آن بسیار دشوار به نظر می رسید. اما
رزمندگان اسلام در عملیات ثامن الائمه با رشادت، این محاصره را شکستند و
اولین پیروزی بزرگ خود را در جنگ به ثبت رساندند.
عملیات بزرگ
ثامن الائمه با رمز نورانی «نَصر من الله و فتح قریب » در جبهه جنوب شرق و
شمال آبادان در شرق رود کارون در وسعت 150 کیلومتر مربع از 5 مهر 1360، با
هدف شکست حصر آبادان و با همکاری ارتش و سپاه انجام شد. بدین ترتیب، اولین
همکاری سپاه و ارتش در این عملیات و در مقیاس وسیع به منصه ظهور رسید و
تحقق یافت.
نتایج عملیات بزرگ ثامن الائمه:
تلفات
نیروی دشمن: 1800 نفر اسیر, 1500 تا 2000 نفر کشته و زخمی؛ سایر نتایج:
آزاد سازی 150 کیلومتر مربع از خاک میهن اسلامی شامل دو جاده استراتژیک
اهواز ـ آبادان ـ ماهشهر ـ آبادان و خروج شهر آبادان از محاصره؛ تجهیزات و
امکانات: تانک و نفربر: 90 دستگاه انهدامی و 160 دستگاه اغتنامی، خودرو:
100 دستگاه انهدامی و 150 دستگاه اغتنامی و ....
این روز عزیز مبارک باد.
"...از این دردناکتر ٬ اینکه علی در میان پیروان عاشقش نیز تنهاست!در میان امتش که همه عشق و احساس و همه فرهنگ و تاریخش را به علی سپرده است ٬ تنهاست.او را همچون یک قهرمان بزرگ ٬ یک معبود و یک الهه میپرستند ٬ اما نمی شناسندش و نمیدانند که کیست؟ دردش چیست؟حرفش چیست؟رنجش چیست و سکوتش چراست؟ در زبان فارسی ما هنوز نهج البلاغه ای که مردم بخوانند وجود ندارد! تنهایی مگر چیست؟ از تئاتر نویسی مانند برشت حداقل ۵ اثر که به فارسی بسیار خوب ترجمه شده می توان نام برد٬ اما هنوز پس از گذشت قرنها سخن علی به زبان فارسی که نسل ما بخواند و بفهمد وجود ندارد٬ و هنوز ملتی که تمام هستی اش را در راه علی نثار کرده از او کلمه ای و سخنی درست نمی شناسد.
این است که علی در اوج ستایشهایی که از او می شود مجهول مانده است.
درد علی دو گونه است:یک درد٬دردی است که از زخم شمشیر ابن ملجم در فرق سرش احساس می کند و درد دیگر دردیست که او را تنها در نیمه شبهای خاموش به دل نخلستانهای اطراف مدینه کشانده و به ناله در آورده است.
ما تنها بر دردی میگرییم که از شمشیر ابن ملجم در فرقش احساس میکند.
امّا این درد علی نیست!
دردی که چنان روح بزرگی را به ناله در آورده است٬ تنهایی است...که ما آنرا نمی شناسیم!
باید این درد را بشناسیم... نه آن درد را...
که علی درد شمشیر را احساس نمی کند٬و...ما...
درد علی را احساس نمیکنیم..."
"قسمتی از جزوه علی تنهاست-دکتر علی شریعتی"
التماس دعا